Op 6 mei 2019  viel ik en kon ik niet meer opstaan. Ik herinner me zo goed als niets meer. Het was een zware val met de racefiets. Pech. Ik reed samen met een groep ervaren fietsers langs de Schelde op een mooie maandagochtend. Er lagen heel wat afgevallen takken op het jaagpad, dat herinner ik me wel nog. Eén van die takken, stak zich in mijn voorwiel. Daardoor blokkeert dat wiel en vlieg ik overkop. Dat is me verteld door mensen die achter me fietsten in het peloton.

Dankbaar

Mijn helm heeft mijn leven gered. Toch was er nog wat lichamelijke schade. Ribben gebroken, jukbeen gebroken, oogkas gebarsten, schouder gekneusd. Zware hersenschudding en even bewusteloos… Medefietsers hebben zich over mij ontfermd en een ambulance gebeld. De bestemming was de spoedopname van het AZ Oudenaarde en na 9 dagen kon ik naar huis. Dankbaar voor alle hulp lag ik daar 9 dagen een beetje te bekomen. Tot op vandaag ben ik nog altijd dankbaar. De fietsers, dokters, verpleegkundigen, mijn familie, mijn vriendin: iedereen die voor mij gezorgd heeft: heel veel dank! Na enkele dagen kon ik weer opstaan. Na het vallen. Daarop volgde een revalidatie van 3 maanden en dat was een intense en interessante periode. Ik schreef heel wat pagina’s om alles mentaal te verwerken. Dankzij deze reflectie ging het gesprek met mezelf de positieve kant op. Leerrijk proces. Fysiek mocht ik echt heel weinig doen in het begin. Ik kon wel mijn werk als coach blijven doen. Gelukkig. Mijn neuroloog gaf me groen licht na 12 weken om terug op de weg te fietsen. Dat gaat nu weer goed,  4 weken later is de conditie weer redelijk. En de invloed van de gelukshormonen die via sport en beweging in mijn bloed circuleren doen hun werk voortreffelijk.

Opstaan

Vallen en opstaan is een uitdrukking. En vallen kan iedereen, dat is op zich meestal geen bewuste keuze. Vallen is bijna altijd een ongewenst en onverwacht fenomeen. De laatste jaren gebeuren valpartijen in het professioneel wielrennen steeds vaker. De gevolgen zijn soms licht en dat is dagelijkse kost voor wie het wielrennen volgt. Soms zijn de gevolgen heel zwaar. Wout van Aert en Chris Froome bijvoorbeeld, zitten volop in een lange revalidatie.  Zonder garantie op succes maar positief gestemd. Helaas is de afloop soms fataal. Bjorg Lambrecht viel op 5 augustus 2019 in de Ronde van Polen en stierf kort nadien aan de gevolgen van zijn kwetsuren. Vreselijk. Vallen en nooit meer opstaan, wielrennen is een risicosport. Steeds meer.

Na het vallen

Men kan fysiek vallen, mentaal vallen en emotioneel in een put vallen… Na mijn val nam ik me voor het constructieve en positieve denken meer te gaan oefenen. Ik was toch veroordeeld om stil te liggen en stil te zitten, en ik miste beweging natuurlijk. Dat lukte meestal zeer goed. Opbouwende gedachten, dankbaarheid, genieten van de rust, kijken naar mogelijkheden, lezen, muziek beluisteren, podcasts beluisteren… Dat zijn een paar helende activiteiten voor het hoofd en het hart.

Ik schreef dagelijks een paar pagina’s. Ik las veel over valpartijen en de reactie van de wielrenner hierop. De verhalen van Sean De Bie, Stig Broeckx, Marc Herremans, Jolien D’hoore, Marianne Vos… het raakte me meer dan vroeger. Ik besloot hieruit te leren, als coach, als sportmens, als partner, als papa, als vriend. In mijn vorig boek ‘Focus via Pace’ beschrijf ik het constructieve denken en deel ik een aantal mentale oefeningen om dit in de praktijk te brengen. Geen blind optimisme en overdreven positiviteit. Wel een handleiding om je reacties op onverwachte en onaangename gebeurtenissen positiever te krijgen. Om als leider het voorbeeld te geven aan je team,  aan je collega’s en vrienden, aan je kinderen.

De pagina’s die ik na mijn val schreef zullen de basis vormen van mijn volgende boek. Ik wil een tegenslag, een pijnlijke val met heel wat fysiek ongemak en mentale strijd, omzetten naar een receptenboek voor gezonde voeding voor de hersenen. Dat mijn hersenen flink dooreen geschud zijn is geen excuus. Ik ben genezen verklaard ondertussen. Tijd om met de lezers te delen wat vandaag in 2019 de technieken, de recepten, de trucs, kunnen zijn. Welke trucs, technieken en recepten het kunnen zijn voor jou, want jij kiest zelf hoe je het gerecht van constructief denken en positief omgaan met vallen gaat samenstellen. De ene houdt van yoga, de andere haat het. Meditatie niets voor jou? Hmmm, er zijn zeer eenvoudige en makkelijk toe te passen vormen van meditatie.  liever pure denkoefeningen? En muziek kan zoveel betekenen. Massage. Hoe dan? Eens proberen?

hét recept is je eigen recept

De ingrediënten om je eigen recept te maken om op een snelle en interessante manier te leren opstaan na een val, die wil ik je op een duidelijke en eenvoudige manier aanbieden in mijn nieuwe boek. Hopelijk geeft het jou inspiratie en goesting om niet te wachten tot je eens écht valt, tot je echte tegenslag incasseert. De oefening in constructief denken begint iedere avond als je in je bed kruipt. Net voor je gesprek aangaat met je puberende dochter. Net voor een moeilijke vergadering.  Hoe kan je jezelf leren dat positieve en opbouwende gedachten aangenamer en effectiever zijn? Ik heb er een concreet idee over. En een concreet plan. De wielrenners (m/v) zijn de helden in dit verhaal. Wat kunnen wij van hen leren in het proces van opstaan, van terug komen, terug vechten? Waar komt die kracht vandaan om snel te herstellen en steeds weer opnieuw te beginnen? En hoe doe je dat?

Op die vragen zoek ik boeiende antwoorden. In 2020 mag je het boek, e-book en misschien podcast verwachten.

Heb je zelf voorstellen, ervaringen, vragen? laat het mij weten. Ik was 3 maanden uit ‘de running’ De tijd is rijp nu, ik kan weer aan de slag, en je mag me voor elke vraag in deze context contacteren. Je krijgt gegarandeerd een antwoord.

Ik wens je veel constructieve gedachten en fijne gesprekken met je vrienden hierover,

Hartelijk,

Wim