Stel je voor. Humo’s rockrally. Dan denk je aan Rock, aan show, aan muziek met ballen. Omdat ik teamcoach ben van één van de deelnemende groepen, goed geraden, Nordmann, was ik voor het eerst in mijn leven aanwezig op zo’n Rockrally finale. Wat wij gisteren in de AB te Brussel meemaakten zat zelden in de buurt van pure live-muziek. Knopjes, bakjes, synthesizers, laptops: bijna iedere groep maakte er misbruik van. Trommelvlies noch buikvlies werd gespaard: alles resoneerde mee, botten inbegrepen, mijn schoenen voelden aan als vreemde voorwerpen waarin mijn voeten meetrilden op de bastonen. Baslijnen op hoog volume zijn schadelijker voor het lijf als cokelijnen hoorde ik één van de bezoekers zeggen. Ik kan het niet vergelijken, maar volg de man wel ergens.

Nordmann, vier jonge conservatorium alumni uit Gent, bevlogen en getalenteerd, ambitieus en authentiek, stalen de harten en de oren van de toeschouwer. Jazzinvloeden combineren met rock, met psychedelische elementen en nog veel meer uit de fusiekeuken : je moet lef hebben in 2014 om zoiets te doen. Volgens ‘De Morgen’ en ‘De Standaard’ hadden ze het beste Live-optreden van de finale gebracht. Volgens mij ook, maar in mijn coachpositie is dat niet neutraal. Performant waren ze dus zeker. Authentiek in muziekkeuze, het maken van eigen nummers, het brengen van hun eigen sound en sfeer. Constructief: ze bouwden de set mooi op, durfden ook heel zweverig en zacht aanzetten, om in een euforische climax de zaal tot ontploffing te brengen. Het enthousiasme is duidelijk merkbaar op de scene, en de heren spoten een ‘cool’ enthousiasme de zaal in, het publiek genoot hevig mee.

Wat heeft Nordmann als jonge en veelbelovende muziekband met PACE-leiderschap te maken? Zij brengen de pace-principes dagelijks in de praktijk door ieder bandlid zijn eigen leider te laten zijn. Er is zoveel vertrouwen in elkaars authentieke oprechtheid, dat meningen worden uitgesproken en gerespecteerd. Knopen worden samen doorgehakt. De drummer en de bassist geven SAMEN het tempo aan – de pace -. De gitarist schrijft de meeste nummers, de saxofonist schrijft ook, en staat meest in de belangstelling, want er is geen zanger of zangeres, en dus speelt de sax de meest prominente rol. En toch klinkt alles zeer harmonieus, tot op de milliseconde getimed samenspel, elkaar aankijken, aanvoelen, op basis van gedisciplineerde repetities, strak uitgeschreven partituren. Het leiderschap ligt niet bij één frontman, het leiderschap is gemeenschappelijk, gedeeld, gedragen door ieder teamlid. Iedereen kan zijn kwaliteiten optimaal ontwikkelen. En wie best met stress om kan voor de camera, mag het op het journaal gaan uitleggen. Ondertussen timmert Nordmann naarstig verder aan de weg, en kan u hen deze zomer op verschillende festivals gaan bewonderen.

Klik voor de link van ‘De Standaard’ > Tweede worden in de Rockrally met deze complexe muziek: dat is een topprestatie. Proficiat!

Meer informatie over de muziek en de bandleden: http://www.nordmannmusic.com