Category Archives: Uncategorized

Constructief communiceren voor ouders

Vorige week had ik de gelegenheid om in drie West-Vlaamse scholen te gaan spreken. Ouders van kinderen van het basisonderwijs en het middelbaar onderwijs hadden een avond vrij gemaakt om deel te nemen. Het werd een boeiende driedaagse. Maandag Torhout, dinsdag Waregem, woensdag Izegem. Méér dan 300 mensen op drie avonden, met als topervaring: de theaterzaal van cultuurcentrum ‘De Leest’ in Izegem waar uit een samenwerking van zes scholen meer dan 130 mensen de weg naar het ‘theater’ vonden. Opvoeden, coachen, begeleiden van kinderen tussen zes en achttien jaar: het is vandaag complexer dan ooit. Het is veeleisend. Het is vermoeiend. En toch ontmoette ik op die drie avonden enkel “enthousiaste” mensen.  Zij investeren na een zware werkdag in een “info-avond” zoals dat heet. Ik maak er graag een interactieve sessie van met meer dan honderd gelijkgestemden. We discussiëren, we wisselen ervaringen uit, we lachen, we leren van elkaar. De klassieke speech van achter het spreekgestoelte is “passé”. Powerpoint is minimalistisch gehouden met veel foto’s en weinig tekst. Per twintig minuten houden wij een pauze, een praatcafé, een fysieke ontspanning. Spreken voor publiek is de combinatie van de 3 E’s: educatie, entertainment en empowerment. En dat werkt!

Seminar Hall

Dit soort ‘sprekerswerk’ is een prachtige aanvulling op mijn praktijk als performance coach voor managers en teams. Performance coaching of coachen tot beter presteren, voor de speech of “performance” begint, weten weinig ouders wat het is,  nadien bij een wijntje of een fruitsapje wordt het heel duidelijk. We zijn allemaal “presteerders” en we willen dat onze kinderen dat ook zijn. Maar liefst op een comfortabele, zinvolle manier. Hoe doe je dat? Op anderhalf uur leren mensen een klein beetje bij van de spreker, een klein beetje veel van elkaar, maar gaan ze vooral naar buiten met het intense voornemen: vanaf nu ga ik het constructiever aanpakken. Ouders spreken acties af met elkaar: ik ga voor “loslaten”, ik ga voor “de 10 secondenregel”… en zo kiest iedereen zijn/haar favoriete actie. Zagen en commentaar geven doen we al genoeg: we gaan eens kijken wat we WEL samen kunnen doen, mijn kind en ik, om het leerproces op school en thuis leuker, vlotter, beter te laten verlopen. Als ik dat allemaal hoor, rij ik tevreden terug naar Gent. Aan de mails nadien merk ik: er is iets aan het bewegen, en dat is constructief: dat hebben we met z’n allen toch weer goed gedaan. Met oprechte dank aan alle aanwezige ouders, de schooldirecties en de ijverige oudercomité’s die dit organiseren!

Ook interesse om vlot en enthousiast te leren spreken voor een groep, voor publiek?  klik 

 

 

Vergaderen is populair. Conference calls, skype, échte ouderwetse vergaderingen: het is noodzakelijk, maar wie gaat er met ‘enthousiasme’ naar de volgende vergadering? Het is populair, maar is het effectief? Is het interessant? Er is veel weerstand tegen vergaderen. Ik hoor vaak van mijn klanten dat ze het helemaal niet effectief vinden. De “meetingcultuur” is in vele ondernemingen een (on)uitgesproken bron van frustratie. Je kent alle frustraties van meetings dus bespaar ik je het lijstje. Vergaderen, coachen, een verkennend gesprek, een brainstorming… hoe kan het met meer impact, met meer effect?

on top of it

Wandel! Doe het gewoon, ga op wandel met je gesprekspartner(s). Er is steeds meer wetenschappelijk bewijs dat wandelen niet alleen aangenamer en gezonder is, maar ook effectiever als je snel tot goede oplossingen of ideeën wil komen.  De universiteiten van Michigan en Stanford leveren wetenschappelijke argumenten. Hebben we die nodig? Ons gezond verstand weet dat, zeker nu het zomer is, een wandeling energie geeft, inspiratie brengt, en je in een ‘andere’ context beter tot ‘connectie’ brengt. De moeite om het eens te proberen. Grote leiders en managers doen het ook. Durf je je volgende gesprek of meeting buiten houden?

Ik bedank mijn klant, een jonge CEO van een jong en bloeiend IT-bedrijf, om me deze link te bezorgen. Nu is het aan jou: “Bridge the ‘inspiration – action’ gap” and just do it. Eén klik en je bent er.

 

Geconcentreerd op de motor: verminder het risico op ongevallen

Daar is de lente, lekker motorweertje. Steeds meer mensen kopen een motor, in België zijn we met meer dan 100.000 ‘motards’. Daarvan zijn er in 2013 vier en vijftig – 54 – in een motorongeval gestorven. Zestien meer dan in 2012.  Het aantal ongevallen met kwetsuren is dan wel gedaald, van 1730 gekwetsten naar 1632 in 2013.  In maart zijn er 20 % meer ongevallen zonder een andere partij in de buurt. Puur en alleen uit de bocht, van de baan, tegen een obstakel… Motards die uit hun winterslaap komen en zichzelf overschatten wellicht. 
Tot daar de ruwe feiten. De oorzaken van deze ongevallen zijn heel simpel uit te leggen: een menselijke fout (inschattingsfout meestal) van de motorrijder zelf, of van de andere weggebruikers. 

Sinds zeven jaar verplaats ik mij regelmatig met de motor. Het is 95 % woon-werkverkeer, en dat schrijf ik niet enkel omdat de fiscus misschien mee leest. Vrije tijd breng ik ook graag op twee wielen door: mountainbiken of met de racefiets  door de Vlaamse Ardennen koersen. Ik neem enkel de motor als de zichtbaarheid goed is, als het droog weer is, als de wind niet boven de vier beaufort waait. Motorkledij met veiligheidsschoenen, stevige handschoenen en hopla: heerlijk cruisend naar een klant of zelfs voor een speech ’s avonds laat ga ik de baan op. Ik blijf in de winter ook rijden bij droog weer, dan blijf je de routines oefenen, de alertheid trainen onderweg. Slechts één procent van alle kilometers in België wordt met een motor afgelegd. Toch zijn er 12 % van de verkeersdoden motards. 

Performant.
Mijn Kawasaki Versys 1000 is een performant beestje, ik zit iets hoger dan de gemiddelde motorrijder, hij kan per definitie ook off road, maar is vooral een baanmotor die ergonomisch comfort met kracht en souplesse combineert. Concentratie is het sleutelwoord. Je kan je geen seconde onoplettendheid permitteren. Dat maakt het fysiek en mentaal ook een vermoeiende bezigheid. Een motard moet zijn machine aankunnen, even performant zijn dus. Mentale performantie noemen we concentratie.
Je kan door een hoge graad van concentratie een pak pro actiever en veiliger gaan rijden. Het heeft m.i. minder met techniek te maken. Wel met lef, inschattingsvermogen, fysieke conditie en mentale frisheid. Als motard moet je ogen op je kont hebben, moet je scherp zijn en goed uitgeslapen op je machine stappen, en moet je vooral mild en geduldig omgaan met andere weggebruikers die jouw snelheid niet kunnen inschatten. Als we met z’n allen elkaar wat beter zouden begrijpen, en de nodige voorzorgen nemen: van veiligheidskledij tot rijden bij goede omstandigheden, aan de juiste en aangepaste snelheid… dan is er nog een mooie toekomst voor de motard. Het is namelijk ‘zalig’ en zeer ‘zen’ om met de motor naar het werk te rijden. Geen telefoons, geen afleiding, pure concentratie en puur rijplezier, ook al is het soms laveren tussen de leasewagens met hun PC-lezende, smartphone bedienende, bestuurders. Je weet niet wat je allemaal ziet van op een motor… ik voel me inderdaad soms een voyeur, maar nooit voor lang (afleiding is niet goed): ik ben al snel weer weg.

De ronde van Vlaanderen: Cancellara cool cat

Topsport is kunnen afzien, is kunnen omgaan met risico’s, is genieten van uitdagingen en de stress die dit meebrengt. Presteren is de norm, de belangen zijn groot. De populairste ééndagskoers ter wereld wordt geconfronteerd met ‘nervositeit’ van de renners, de ploegleiding, de organisatie… Ieder jaar stijgt de stress. Op alle niveaus.  U hebt het allemaal gelezen, gehoord, gezien… Even gesurfd naar de website van Sporza en deze quote van Wim Van Herreweghe, al meer dan een decenium directeur van de Ronde, er uit geplukt. 
Cancellara wint in Oudenaarde 6 april 2014  foto Nieuwsblad
“Het was een gedroomde finale. Wij duimden een beetje voor Vanmarcke, maar Cancallera is misschien de beste van zijn generatie in deze koersen”, vertelde Van Herreweghe aan Sporza. De koers werd wel overschaduwd door de vele valpartijen. “Maar die zijn van alle tijden”, relativeerde de organisator. “Dat komt ook omdat er veel spanning is.”

 

 

 

 

Spanning, het woord is een synoniem van ‘stress’. In een recente blog van 10 maart schreef ik over de kracht van stress. Een jaar geleden had ik het over Cancellara en Federer, twee Zwitsers met een hoog Zen-gehalte, topperformers, mentaal en fysiek bij de besten ter wereld, gebaseerd op een sterk lichaam en een grote motivatie. Gisteren, 6 april 2014, viel alles samen: mentale focus, zware trainingsarbeid, sluwe scherpte na een uitputtingsslag met valpartijen en onverwachte obstakels. Wie is sterk, slim en afwerker? De topperformer Cancellara. Stress is voor hem een uitdaging, kalmte zijn handelsmerk. Aan de start in Brugge vroeg de reporter: ‘can you enjoy this moment, now you feel the pressure to be the winner?’ Cancellara: ‘of course I enjoy this moment’. Wat een cool, een focus en zelfvertrouwen. Managers die succesvol zijn doen net hetzelfde: bij de grootste stress en de grootste uitdagingen: cool blijven en uitblinken. Cool cats perform at their best under stress. Cancellara is heel PACE, hij zet de PACE: performant, authentiek, constructief en enthousiast.
 

Nordmann tweede in finale van Humo’s Rockrally

Stel je voor. Humo’s rockrally. Dan denk je aan Rock, aan show, aan muziek met ballen. Omdat ik teamcoach ben van één van de deelnemende groepen, goed geraden, Nordmann, was ik voor het eerst in mijn leven aanwezig op zo’n Rockrally finale. Wat wij gisteren in de AB te Brussel meemaakten zat zelden in de buurt van pure live-muziek. Knopjes, bakjes, synthesizers, laptops: bijna iedere groep maakte er misbruik van. Trommelvlies noch buikvlies werd gespaard: alles resoneerde mee, botten inbegrepen, mijn schoenen voelden aan als vreemde voorwerpen waarin mijn voeten meetrilden op de bastonen. Baslijnen op hoog volume zijn schadelijker voor het lijf als cokelijnen hoorde ik één van de bezoekers zeggen. Ik kan het niet vergelijken, maar volg de man wel ergens.
Nordmann, vier jonge conservatorium alumni uit Gent, bevlogen en getalenteerd, ambitieus en authentiek, stalen de harten en de oren van de toeschouwer. Jazzinvloeden combineren met rock, met psychedelische elementen en nog veel meer uit de fusiekeuken : je moet lef hebben in 2014 om zoiets te doen. Volgens ‘De Morgen’ en ‘De Standaard’ hadden ze het beste Live-optreden van de finale gebracht. Volgens mij ook, maar in mijn coachpositie is dat niet neutraal. Performant waren ze dus zeker. Authentiek in muziekkeuze, het maken van eigen nummers, het brengen van hun eigen sound en sfeer. Constructief: ze bouwden de set mooi op, durfden ook heel zweverig en zacht aanzetten, om in een euforische climax de zaal tot ontploffing te brengen. Het enthousiasme is duidelijk merkbaar op de scene, en de heren spoten een ‘cool’ enthousiasme de zaal in, het publiek genoot hevig mee.
Wat heeft Nordmann als jonge en veelbelovende muziekband met PACE-leiderschap te maken? Zij brengen de pace-principes dagelijks in de praktijk door ieder bandlid zijn eigen leider te laten zijn. Er is zoveel vertrouwen in elkaars authentieke oprechtheid, dat meningen worden uitgesproken en gerespecteerd. Knopen worden samen doorgehakt. De drummer en de bassist geven SAMEN het tempo aan – de pace -. De gitarist schrijft de meeste nummers, de saxofonist schrijft ook, en staat meest in de belangstelling, want er is geen zanger of zangeres, en dus speelt de sax de meest prominente rol. En toch klinkt alles zeer harmonieus, tot op de milliseconde getimed samenspel, elkaar aankijken, aanvoelen, op basis van gedisciplineerde repetities, strak uitgeschreven partituren. Het leiderschap ligt niet bij één frontman, het leiderschap is gemeenschappelijk, gedeeld, gedragen door ieder teamlid. Iedereen kan zijn kwaliteiten optimaal ontwikkelen. En wie best met stress om kan voor de camera, mag het op het journaal gaan uitleggen. Ondertussen timmert Nordmann naarstig verder aan de weg, en kan u hen deze zomer op verschillende festivals gaan bewonderen.
Meer informatie over de muziek en de bandleden: http://www.nordmannmusic.com

Een nieuwe kijk op de invloed van stress op gezondheid

Leve de stress, zonder stress vervelen we ons. De adrenalinejunk in jou mag er zijn. Hoera! Stress wordt de laatste decennia als een negatief fenomeen gezien. Veel wetenschappers en pseudo wetenschappers beweren al jaren dat stress dodelijk is, en dat het je levenskwaliteit duidelijk vermindert.
Zij ziet het anders. Kelly McGonigal is de naam.  Zij is een ‘gezondheids’ psycholoog en getuigt voor nu al meer dan 4 miljoen zevenhonderd duizend kijkers op Youtube, dat het ook ànders is. In veertien minuten pakt zij uit met een eenvoudige en met studies onderbouwde theorie. Hoe je stress bekijkt maakt het verschil. Hoe je omgaat met anderen maakt het verschil. Twee principes die stress tot een gezond en positief fenomeen uitroepen. Aanrader! 
 


Psychologist Kelly McGonigal urges us to see stress as a positive, and introduces us to an unsung mechanism for stress reduction: reaching out to others.

http://www.ted.com/talks/kelly_mcgonigal_how_to_make_stress_your_friend.html?utm_campaign=&utm_medium=on.ted.com-twitter&utm_content=awesm-bookmarklet&awesm=on.ted.com_tiDD&utm_source=t.co

Vertrouwen en enthousiasme in een transitie economie

Dagelijks surf ik op de site van ‘www.deredactie.be’ om op verschillende terreinen up to date te blijven.  ‘Een bevlogen manager’ las ik onder een video van iets meer dan vier minuten. Dat triggerde mij natuurlijk, en ik werd aangenaam verrast door Mario Fleurinck, manager van het 3-D printing bedrijf Melotte. Fleurinck geeft in een kort en krachtig interview een genuanceerde kijk op modern management anno 2014. Onze economie staat voor een transitie van oude industrie naar een nieuwe, duurzame en niet vervuilende bedrijfsactiviteit. Daarbij toont hij veel respect voor de rijkdom van diversiteit op de werkvloer: één van mijn stokpaardjes: verschil is rijkdom! Het doet deugd dit van een succesvol entrepreneur te vernemen. Authentiek en performant doet hij zijn verhaal. Hij straalt overtuiging uit, waarmee hij veel managers kan inspireren. ‘Optimism is a moral duty’ in de praktijk, met een mooie groei in het vooruitzicht. Een frisse wind in ondernemend Vlaanderen. Een degelijke portie (zelf)vertrouwen en enthousiasme kan iedere bedrijfsleider op goede ideeën brengen.

Voor 4 minuten inspiratie  Klik http://www.deredactie.be/cm/vrtnieuws/videozone/programmas/devrijemarkt/EP_140131_DeVrijeMarkt 

Een andere en constructieve kijk op depressie

Leve de lichtheid, de humor, het plezier in het leven. Of is dat een naïeve quote van positivo’s? De feiten zijn hard. We slikken met z’n allen 50 % meer antidepressiva dan tien jaar geleden. De epidemie neemt steeds grotere proporties aan. Het is een tikkende tijdbom. Vaak worden depressies enkel medicamenteus aangepakt, terwijl een totaalaanpak meer resultaat zou geven. Volgens de Belgische Federatie van psychologen vinden te weinig mensen de weg naar professionele hulp. De psychiaters dreigen overwerkt te geraken, en laat ons hopen niet depressief. Op deze pagina schreef ik de vorige maanden en jaren regelmatig over burn-out en over de verschillende manieren om die te vermijden. Of om na de therapie weer een gezonde nieuwe start te nemen. Ontspanningstechnieken, sport, meditatie, praten met vrienden en met professionals, het anders indelen van werk en vrije tijd, het beperken van onze internetverslaving, het terugkeren naar natuurlijke en gezonde slaappatronen. In één zin zijn het zeven opties en acties die een mens kan ondernemen. Hij of zij kan dat niet langer alleen. Onze maatschappij is complexer, sneller, harder geworden. Op 10 jaar tijd nemen we 50 % meer antidepressiva, en het betert er niet op. Tijd voor een totaalaanpak.
Kan een coach een rol spelen voor of na de behandeling door een therapeut ? Soms wel, en dat enkel op uitdrukkelijke vraag van de klant. Een coach is geen psycholoog en geeft geen therapie, dat moet heel duidelijk zijn. Een goede coach inspireert en stimuleert het leerproces, leert je anders naar jezelf en naar de wereld rondom jou kijken. Hij kan hoogstens een klein stukje van de puzzel zijn in dit verhaal. Ik pleit voor een totaalaanpak die wat verlichting brengt in het zware en donkere bestaan van mensen met een depressie. Het RIZIV zou zwaar besparen, bedrijven en overheden zouden zwaar besparen, en de mensen die getroffen zijn door de ziekte zouden er sneller en beter mee geholpen zijn. Met een beetje politieke moed is dat mogelijk. Wie voelt zich aangesproken?
Meer info hierover op http://www.deredactie.be/cm/vrtnieuws/binnenland/1.1889363   en voor wie 25 minuten tijd wil maken voor een indrukwekkend getuigenis van de gerenommeerde auteur Andrew Solomon klikt even op zijn naam. Dit is zo mooi en authentiek gebracht door een ervaringsdeskundige, dat ik het graag deel.  

rokende vulkaan


Multitasken nefast voor productiviteit: Theo Compernolle

Concentratievermogen is cruciaal om snel en precies te werken. Steeds meer doen met minder mensen wordt mogelijk door onze snelle computers, tablets, smartphones. We kunnen maar aan één zaak tegelijk denken zegt Theo Compernolle, neuropsychiater. Multitasken bestaat inderdaad, maar ons brein is daar niet voor gemaakt. Met een eenvoudig testje toont de neuropsychiater aan dat we minstens 30 % van onze snelheid verliezen als we toch proberen te multitasken. Cijfers en studies geven steeds harder bewijs dat de kwaltiteit en de snelheid van ons werk afhangt van ons concentratievermogen. Alle afleiding uitbannen, discipline opbrengen voor korte en hevige focus om tot het hoogste rendement te komen. Dat is de boodschap. We winnen er tot 100 % tijd mee. Simpele waarheid: 30 tot 45 minuten super geconcentreerd werken en dan ontspannen. En dan opnieuw tegen hoge snelheid en precisie er tegenaan. De winst is duidelijk. Performanter dankzij tijd voor pauzes en hoge concentratiemomenten. Dat is wat Theo Compernolle gisteren op Reyerslaat liet optekenen. Wij zijn de Homo Interruptus geworden. Klik de link en lach met een schitterende opener uit ‘Het Eiland’.

Coachen en concentratietechnieken: PACE speeches op school

De maanden februari en maart organiseren veel oudercomités in Vlaanderen een informatieavond. Zo ben ik dezer dagen regelmatig ’s avonds de baan op om voor gemotiveerde ouders te gaan spreken. ‘Spreken’ voor publiek is al jaren een plezierige uitdaging voor mij. Als dat publiek jonge ouders zijn, hun kinderen zitten in de basisschool en meestal in de middelbare school, dan is dat heel boeiend. Ik heb zelf ook kinderen (ze zijn intussen een flink stuk in de twintig), en dat helpt. Je hebt direct een diep contact met de aanwezigen. Hun kinderen zitten nog in het stadium voor of tijdens de puberteit. Het brein, het lichaam, hun emoties: alles is nog in volle groei. Er is nog zoveel te coachen, op te voeden, te leren.

In de zaal zitten tussen de 30 en de 200 mensen, dat is sterk afhankelijk van de omvang van de school, en nog meer van de wervende activiteiten van het oudercomité. Ouders die tijd uittrekken voor een dergelijke speech van negentig minuten wil ik dan liefst zo goed mogelijk bedienen op hun vragen. Zij komen vooral ‘tips’ sprokkelen om beter te coachen, of om hun kind te helpen om zich beter te concentreren ondanks de verleiding van Facebook, Flikr, Twitter, Whatsapp en games en TV en… Het is steeds een bijzondere ervaring om de stilte en de aandacht te voelen wanneer er gesproken wordt over ‘stress’. Ouders vertellen mij dat het bijzonder confronterend is te horen dat je voorbeeldfunctie zo belangrijk is. Ik hou hen inderdaad de spiegel voor. Neem zelf tijd om te ontspannen, om bij te lezen en bij te praten met andere ouders. Die boodschap is stimulerend om hetgeen men hoort écht in de praktijk te brengen. Op het einde van iedere sessie vraag ik uitdrukkelijk één tip te kiezen en daar de komende weken keihard voor te gaan. Dat bespreken zij dan in kleine groepjes van drie of vier ouders. De intensiteit en het enthousiasme zijn hartverwarmend. Ouders spreken dan op een authentieke manier over hoe zij omgaan met coachen of met het kanaliseren van de verleidingen van de social media, de tablets en de smartphones. Altijd boeiend en vooral: het heeft effect.

Het PACE principe geldt ook thuis > ouders zetten de lijnen uit, net als managers dat doen. Men krijgt tips om performant, authentiek, constructief en enthousiast dit leiderschap op te nemen. Zo heeft de gezamenlijke inspanning van ouder en kind meer effect. 

Geplande speeches

ouders enthousiast en geconcentreerd

11/2   Ninove      Concentratie en doorzetten = studieresultaat
18/2   Ronse        Concentratie en doorzetten = studieresultaat
20/2   Bilzen        Coachvaardigheden voor ouders
10/3   Maldegem  Coachvaardigheden voor ouders
11/3   Zwevegem Coachvaardigheden voor ouders
12/3   Lokeren     Coachvaardigheden voor ouders
13/3   Rotselaar    Coachvaardigheden voor ouders
24/3   Putte          Coachvaardigheden voor ouders
1/4     Elsene        Coachvaardigheden voor ouders

Na de presentatie op 10/2 in de basisschool OLV in Edegem deelt de ouderraad de presentatie en de tips met alle ouders via de website. Hier ter beschikking:
http://www.olvebasis.be/site2/

Een speech boeken?
Zowel voor basisonderwijs als middelbaar en hoger onderwijs

Vrije scholen > http://www.vcov.be/VCOV/Activiteitdetail.aspx?EducationTypeId=3&ActivityId=69
Gemeenschapsonderwijs of andere scholen >  backfun@telenet.be